Μια νέα γυναίκα, κόρη ενός παλιού γνώριμου της πολιτικής στην Δυτική Αττική, η Μαρία Μιχάλαρου, είναι υποψήφια Περιφερειακή Σύμβουλος Δυτικής Αττικής με την παράταξη του Γιάννη Σγουρού.
Η υποψηφιότητά της αποτέλεσε αφορμή να συζητήσουμε για τις σκέψεις της, την εμπλοκή της στην πολιτική, το νέο σύστημα του «Κλεισθένη» και όσα πρέπει να γίνουν τόσο για την περιοχή μας όσο και για τους νέους που, απογοητευμένου, αναζητούν διεξόδους.
Πώς αποφασίσατε να εμπλακείτε ενεργά στην πολιτική και να θέσετε υποψηφιότητα για την Περιφέρεια Αττικής;
Κατ’ αρχάς θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κύριο Σγουρό για την εμπιστοσύνη που μου έδειξε και με συμπεριέλαβε στο ψηφοδέλτιο του.
Σχετικά με το πώς πήρα την απόφαση να δραστηριοποιηθώ στη πολιτική σκηνή, θεωρώ ότι ήταν κάτι το φυσικό για μένα, μιας και από μικρή ηλικία μ’ ενδιέφεραν τα κοινά. Οπότε, εφόσον οι καίριες αποφάσεις που αφορούν τις τοπικές κοινωνίες λαμβάνονται στο επίπεδο της αυτοδιοίκησης, μπορώ να πω ότι ήταν σαν μονόδρομος για μένα.
Επιπλέον, θεωρώ υποχρέωση μου, σαν άτομο της νέας γενιάς, να ασχοληθώ με τη πολιτική και να ενισχύσω τους θεσμούς με φρέσκιες ιδέες οι οποίες συνδυαστικά με την εμπειρία των παλιών θα έχουν το βέλτιστο αποτέλεσμα για τους πολίτες της περιοχής μας, ενώ παράλληλα θα αναβαθμιστεί και το επίπεδο της πολιτικής ζωής που τόσο έχει απαξιωθεί δικαίως τα τελευταία χρόνια.
Τέλος, στη προσπάθεια μου να είμαι όσο το περισσότερο αποτελεσματική γίνεται για τη τοπική κοινωνία, επέλεξα ακαδημαϊκά μια πορεία τέτοια ώστε να αποκτήσω γνώσεις που να είναι χρήσιμες για τους συμπολίτες μου και για τη περιοχή που ζω και δραστηριοποιούμαι τόσο εγώ όσο και η οικογένεια μου.
Έχετε δραστηριοποιηθεί σε επίπεδο επαγγελματικό, κοινωνικό και σπουδών σε θέματα γυναικείας και νεανικής επιχειρηματικότητας. Σε αυτόν τον τομέα, τι μπορεί να γίνει για τις νέες και τους νέους της Δυτικής Αττικής;
Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια της οικονομικής δυσπραγίας και κρίσης σε όλους τους τομείς της ζωής, έχει αυξηθεί το brain drain το οποίο αυτολεξεί σημαίνει φυγή μυαλών ή ακόμα καλύτερα μετανάστευση μυαλών, εξειδικευμένων επαγγελματιών και επιστημόνων σε άλλες εύρωστες βιομηχανικά χώρες όπως είναι η Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη και η Αμερική μιας και θεωρούν ότι αδικούνται καθώς δεν έχουν τις χρηματικές απολαβές που τους αρμόζουν και είναι ανάλογες των προσόντων τους.
Σαν άτομο της νέας γενιάς, το να αναγκαστώ να φύγω κάποια στιγμή απ’ την πατρίδα μου είναι αυτό που με τρομάζει περισσότερο απ’ όλα. Με πληγώνει αφάνταστα που είμαι αναγκασμένη να βλέπω αγαπημένα πρόσωπα, συμμαθητές, συμφοιτητές, συγγενείς και φίλους μόνο στις διακοπές λόγω αυτού του φαινομένου.
Μάλιστα οφείλω να ομολογήσω ότι είναι ένα στοίχημα με τον εαυτό μου, το πρώτο πράγμα με το οποίο θα ασχοληθώ, εφόσον εκλεγώ, είναι να συνδράμω παίρνοντας πρωτοβουλίες, κάνοντας δράσεις και ασκώντας πιέσεις στα αρμόδια άτομα και φορείς, ώστε να αλλάξουν οι τωρινές συνθήκες που διώχνουν τα αξιόλογα μυαλά του τόπου μας. Να μετατρέψουμε δηλαδή το brain drain σε brain gain, να δημιουργήσουμε όλες εκείνες τις συνθήκες που θα κάνουν τους νέους μας στο εξωτερικό να αισθανθούν ασφάλεια και σιγουριά ώστε να γυρίσουν πίσω να εργαστούν, να δημιουργήσουν και εν τέλει να πετύχουν. Αυτός είναι ο στόχος μου και ο κύριος λόγος που στο δίλημμα, που πέρασα κι εγώ κατά τη διάρκεια των σπουδών μου, απάντησα ότι μένω Ελλάδα και προσπαθώ.
Οι αλλαγές που θα πρέπει να γίνουν είναι πολλές και ριζικές. Αρχικά, θα πρέπει η τοπική αυτοδιοίκηση να λειτουργήσει σαν τον ενδιάμεσο εκείνο φορέα που θα βοηθήσει και θα ενισχύσει τη συνεργασία της αγοράς εργασίας και της πανεπιστημιακής κοινότητας. Με αυτό το τρόπο θα ενισχυθεί η έρευνα και θα λειτουργήσει ως κίνητρο για τους νέους επιστήμονες ερευνητές να γυρίσουν πίσω και να συνεχίσουν την ακαδημαϊκή τους πορεία στη περιοχή μας, ενώ ταυτόχρονα οι νέες τεχνολογίες που θα προκύψουν μέσω της έρευνας θα συνδράμουν στην οικονομική ανάπτυξη όλης της χώρας. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω της ενίσχυσης των πανεπιστημίων από τη περιφέρεια για προγράμματα που έχουν φτιαχτεί από κοινού με φορείς που εκπροσωπούν την αγορά εργασίας όπως είναι τα επιμελητήρια, επαγγελματικές ενώσεις που είναι τα πλέον αρμόδια να γνωρίζουν ποιοι τομείς έχουν υποστεί κορεσμό και ποια επαγγέλματα είναι αυτά που λείπουν.
Επιπροσθέτως τα πανεπιστήμια, πάντα με την υποστήριξη της περιφέρειας και τη γνώμη των ανωτέρω φορέων, είναι υποχρεωμένα να ενισχύσουν τη τεχνική εκπαίδευση ώστε να βγουν τεχνίτες που είναι αναγκαίοι στην αγορά σήμερα και δεν υπάρχουν ή είναι μεγάλης ηλικίας. Μόνο με νέο εξειδικευμένο κόσμο θα μπορέσουν να γίνουν έργα και να χρησιμοποιηθούν οι νέες τεχνολογίες.
Αναγκαίο είναι επίσης η τοπική αυτοδιοίκηση και ο θεσμός της περιφέρειας εν προκειμένω, να κάνει όλες εκείνες τις κινήσεις ώστε να απορροφήσει το μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό απ’ τα αναπτυξιακά προγράμματα ΕΣΠΑ που δίνονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και έχουν ως στόχο τη δημιουργία νέων ή την αναβάθμιση των ήδη υπαρχόντων δομών και υπηρεσιών. Το σκεπτικό είναι ότι με την αύξηση των έργων θα υπάρξει και ζήτηση για νέες θέσεις εργασίας και μάλιστα για άτομα νέα που κατέχουν όλα εκείνα τα εφόδια και τις γνώσεις όπως οι νέοι της γενιάς μου.
Τέλος, ο θεσμός της περιφέρειας οφείλει να είναι όχι μόνο αρωγός και συμπαραστάτης στα clusters που δημιουργούνται από τους νέους της περιοχής μας, αλλά να προβεί σε όλες εκείνες τις ενέργειες ώστε να κοινωνήσει την ιδέα σε όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα. Τα clusters, δηλαδή είναι ένας επιχειρηματικός συνεργατικός σχηματισμός που προωθεί την καινοτομία και την ανταγωνιστικότητα.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα Clusters αποτελούν ένα εξαιρετικό εργαλείο άσκησης οριζόντιας πολιτικής για την τόνωση τοπικών οικονομιών και τον επαναπροσδιορισμό του αναπτυξιακού μοντέλου μιας περιοχής, μιας χώρας κλπ.
Αν συμβούν όλα τα παραπάνω πιστεύω ότι πολλοί νέοι και νέες θα σκεφτούν 2 και 3 φορές παραπάνω το αν αξίζει τον κόπο να φύγουν εφόσον θα μπορούν τα αισθανθούν δημιουργικοί και χρήσιμοι στον ίδιο τους το τόπο.
Τι ρόλο έπαιξε στην δική σας εμπλοκή με τα κοινά η δραστηριότητα του πατέρα σας, Ανδριανού Μιχάλαρου, που σήμερα είναι Πρόεδρος στο ΒΕΠ και έχει θητεύσει και ως Αντινομάρχης Δυτ. Αττικής;
Η πορεία του πατέρα μου στη πολιτική θα έλεγα ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να ευαισθητοποιηθώ ως πολίτης για τον τόπο μου σε πρώτη φάση και μεγαλώνοντας να σκέφτομαι όλο και εντονότερα τι μπορώ εγώ να κάνω πιο πρακτικά. Ποιες δράσεις είναι αυτές που όχι μόνο θα βελτιώσουν τη ζωή των συμπολιτών μου, αλλά παράλληλα θα προστατέψουν και το περιβάλλον της περιοχής μας.
Παιδιόθεν με άγγιζε όλος του ο κόπος, ο αγώνας και το άγχος να φανεί αντάξιος των εκάστοτε θέσεων που κλήθηκε να υπηρετήσει και μέσω των οποίων να βοηθήσει. Τόσο ως νομαρχιακός σύμβουλος και αργότερα ως αντινομάρχης, όσο και σαν πρόεδρος Επιμελητηρίου πάντα ήταν δίπλα στους πολίτες και αυτό είναι που μου έχει ζητήσει να μην ξεχάσω ποτέ. Δηλαδή, σε όποια θέση κι αν θητεύσω, να μην ξεχάσω ποτέ ότι με επέλεξε ο λαός και πως όλους εκείνους που με ψήφισαν οφείλω να τιμώ, να βοηθώ και να σέβομαι καθημερινά και αδιάκοπα.
Είναι τιμή μου που θα τον έχω σύμμαχο και με την εμπειρία του, συνδυαστικά με τις φρέσκιες μου ιδέες θα παλέψουμε για το καλύτερο.
Ποια είναι η γνώμη σας για τον νέο νόμο του «Κλεισθένη» που αλλάζει τόσο το εκλογικό σύστημα όσο και τον τρόπο λειτουργίας των Περιφερειών στη συνέχεια;
Για το νέο νόμο του «Κλεισθένη» προς το παρόν δεν έχω και πολλά να πω είναι η αλήθεια. Είναι η πρώτη φορά που εφαρμόζεται και στην πράξη θα βγάλει όλες τις παιδικές του ασθένειες.
Οπωσδήποτε, τόσο το αναλογικό σύστημα όσο και το γεγονός ότι χρειάζονται συνεργασίες για να λειτουργήσουν δήμος και περιφέρεια είναι κάτι το πολύ θετικό. Πιστεύω ότι μόνο με τις συνεργασίες προωθείται σωστά η ιδέα και η έννοια της δημοκρατίας. Εξάλλου νομίζω ότι όλοι θα συμφωνήσουν, πως η πολυφωνία απόψεων πάντα στο τέλος παράγει το πιο συνετό, καλοδουλεμένο και άρτιο αποτέλεσμα για τους πολίτες και τη κοινωνία.
Η ιστορία θα δείξει αν όντως αυτό το σύστημα ήρθε για να μείνει, αν κι εγώ είμαι πολύ αισιόδοξη για τη πορεία του.
Πιστεύετε ότι μπορούν να γίνουν βήματα για να αλλάξει έστω κάπως η καθημερινότητα και η ποιότητα ζωής στη Δυτική Αττική η οποία –ίσως κακώς-έχει χαρακτηρισθεί «η πίσω αυλή της Αττικής»;
Όντως, η Δυτική Αττική είναι ο νομός εκείνος που ενώ σηκώνει όλο το βάρος της βαριάς βιομηχανίας της χώρας και παράγει το 40% του ΑΕΠ, είναι παράλληλα και ο πιο υποβαθμισμένος τομέας της περιφέρειας και δεν αντιμετωπίζεται ισάξια με τους υπόλοιπους τομείς της.
Αυτό εννοείται ότι και πρέπει να αλλάξει καθώς είναι μια περιοχή με απίστευτο πλούτο και φυσική ομορφιά που ταυτόχρονα συνδυάζει χαρακτηριστικά που δεν συναντώνται πουθενά αλλού. Πρέπει με λίγα λόγια να πάρει τη θέση που της αξίζει, να είναι στη πρώτη θέση της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.
Αυτό θα πραγματοποιηθεί μόνο με ισχυρές παρεμβάσεις που θα ανατρέψουν τη σημερινή εικόνα εγκατάλειψης και παρακμής τόσο σε υποδομές, όσο και υπηρεσίες.
Αρχικά θα δοθεί έμφαση στο τουρισμό μιας και στα σπλάχνα του νομού βρίσκονται 2 από τις αρχαιότερες πόλεις της χώρας, τα Μέγαρα και η Ελευσίνα. Πόλεις που διαθέτουν άφθονη ιστορία και αρχαιολογικό ενδιαφέρον που μπορούν να αξιοποιηθούν τουριστικά στο έπακρο και να προσελκύσουν πολίτες από όλο το κόσμο.
Και να μη ξεχνάμε φυσικά τον πολιτισμό και τις τέχνες μας. Κάθε πόλη του νομού έχει ήθη, έθιμα και παραδόσεις μοναδικά στη χώρα που μπορούν να γίνουν πόλος έλξης για όλους εκείνους που αγαπούν τη λαϊκή παράδοση και τέχνες. Εξάλλου η Ελευσίνα έχει επιλεγεί για Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Πρωτεύουσα του 2021.
Επιπροσθέτως, ο νομός μας διαθέτει μεγάλο φυσικό πλούτο και ομορφιές, με δεκάδες στρέμματα δασών που, εφόσον αξιοποιηθούν όπως τους αρμόζει πάντα με σεβασμό στο περιβάλλον, μπορούν να προσελκύσουν φυσιολάτρες από όλη την Αθήνα που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα μακριά μας.
Δεύτερον, στη Δυτική Αττική μπορεί κανείς να συναντήσει και τους 3 τομείς παραγωγής, γεγονός ιδιαίτερα σπάνιο. Στον πρωτογενή μας συμπεριλαμβάνονται τα αγροτικά, πτηνοτροφικά και κτηνοτροφικά προϊόντα, στο δευτερογενή όλες οι μονάδες μεταποίησης και οι βιοτεχνίες και στο τριτογενή οι παντός είδους υπηρεσίες που παρέχονται. Όλα αυτά αν συνδυαστούν με τις υποδομές της περιοχής, όπως είναι τα λιμάνια, τα τραίνα και το αεροδρόμιο, μπορούν να βελτιώσουν το ποιοτικό επίπεδο των πολιτών.
Τέλος θα πρέπει να αναπτυχθεί η περιοχή μας και να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση ώστε όλοι αυτοί οι τομείς όχι μόνο να συνεχίσουν να υφίσταται, αλλά και να βελτιωθούν ποιοτικά. Αυτό θα λάβει χώρα με τη κατάρτιση αναπτυξιακού σχεδιασμού αποκλειστικά για τη Δυτική Αττική ο οποίος και θα δώσει βαρύτητα τόσο στο τουρισμό όπως προαναφέρθηκε, όσο και στην ενίσχυση του πρωτογενή τομέα. Μόνο μέσα απ’ τη μεταποίηση θα μπορέσει να “ταξιδέψει” το προϊόν και κάνει γνωστή τη περιοχή μας για τα εξαιρετικά προϊόντα που παράγει.
