“Παππού, γυρίσαμε σπίτι μας” έλεγε το πρώτο πανό που κρέμασαν οι Μελιώτες στο νέο γήπεδο της ΑΕΚ, που εγκαινιάζεται απόψε μέσα σε πολύ συγκινητικό κλίμα, ενώ φυσικά και εκτός από τον Προοδευτικό Πολιτιστικό Σύλλογο “Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος” συμμετέχει ο Σύλλογος Περαμίων Κυζικηνών και ο Α.Ο. ΜΙΜΑΣ, καθώς τον πρώτο λόγο στην τελετή έχουν τα προσφυγικά σωματεία.

Πρόσφατα ένας απόγονος προσφύγων, ο Νίκος Καλαϊτζής, που έχει αφιερώσει την ζωή του στη Μικρασιατική Μνήμη παράδωσε στην ΑΕΚ χώμα, πέτρες και νερό από τις Χαμένες Πατρίδες, για τα «τείχη» του νέου γηπέδου της. Για την Αγιά Σοφιά.


O 81χρονος Νίκος Καλαϊτζής παρέδωσε για το νέο γήπεδο της ΑΕΚ, χώμα από το Μελί της Μικράς  Ασίας, χωριό από όπου κατάγονταν οι γονείς του που εκδιώχθηκαν το 1922 με τη Μικρασιατική Καταστροφή.

«Δώσαμε το χώμα με μεγάλη αγάπη για τα θεμέλια του γηπέδου, για να μη ξεχάσουμε ποτέ ούτε εμείς ούτε οι επόμενες γενιές», ανέφερε στο Ελληνικό Πρόγραμμα της Κρατικής Ραδιοφωνίας SBS, o κ. Καλαϊτζής.

«Το Μελί είναι στη χερσόνησο της Ερυθραίας, ένα χωριό που ανθούσε, που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στα Καράμπουρνα και στο νομό γενικά γιατί ήτανε τύπου Μάνης, ήταν απόρθητο. Ήταν τόπος που δεν πάτησε Τούρκος και ήταν φοβισίμιο. Εκεί αναπτύχθηκε ο τόπος του Μελιού. Καθαρά χριστιανικός κόσμος δεν είχε Τούρκους και σίγουρα δέσποζε στα Καράμπουρνα. Τα Καράμπουρνα είναι μία περιοχή γύρω στα 150 χιλιόμετρα περιμετρικά και εκεί δέσποζε ο τόπος μας σαν Μάνη σαν ένα χωριό ακριτικό με δυνατό κόσμο, παλικαράδες. Δεν δέχθηκαν τους Τούρκους ούτε να μπουν μέσα ούτε να περάσουν από εκεί», είπε αναφερόμενος στον τόπο καταγωγής του ο κ. Καλαϊτζής.

Έχοντας γεννηθεί στα Μέγαρα Αττικής, από γονείς πρόσφυγες, ο κ. Καλαϊτζής αναφέρεται στο ιδιαίτερο δέσιμο που έχει με τον τόπο καταγωγής του.

«Οι γονείς μας, μάς μετέφεραν όλα τα καλά αυτού του τόπου και ο διωγμός άφησε μεγάλα σημάδια. Όταν έφτασαν στα Μέγαρα Αττικής ξεκίνησαν να λένε τα της πατρίδος με κλάματα με πόνο και αυτό ήταν καθημερινό. Όταν κάθονταν το απόγευμα στα σοκάκια, πάντοτε κάθονταν προς την Ανατολή γιατί νόμιζαν ότι το χωριό τους το δουν, τον τόπο τους θα το δουν. Τις δουλειές τους και την περιοχή θα τη δουν. Και εκεί έκλεγαν στα σκαμνάκια, εμείς αυτά τα ζήσαμε», είπε.

«Στο Μελί έχω πάει έξι φορές. Μας είχαν διηγηθεί οι γονείς μας, οι παππούδες μας τους τόπους. Πήγα και βρήκα μέχρι και τα κλειδιά του πατέρα μου, εκεί που τα έβαζε. Εκεί είναι η πατρίδα μας, το λέω με συγκίνηση», είπε.