Γράφει ο Δημ. Ηλίας
Βρήκα στο αρχείο μου μία ωραία και μεστή περιγραφή για τον Χορό της Τράτας από μία πραγματική κυρία των Μεγάρων, την Μαρδίτσα του Γκόβενη που έμενε στην οδό 28ης Οκτωβρίου στα Μέγαρα.
Η αφήγηση αυτή νομίζω ότι τα «λέει» όλα. Εκφράζει το βαθύτερο νόημα αυτού του εθίμου και πώς το ένιωθαν οι Μεγαρίτισσες πριν τον πόλεμο του 1940. Σημειώνω ότι η Μαρδίτσα ήταν μία σοβαρή κυρία με λεπτό χιούμορ, ευχάριστη στις συζητήσεις, με πολλές γνώσεις και βαθύ σεβασμό στις παραδόσεις μας. Συζητούσαμε συχνά και ανταλλάσσαμε απόψεις. Αυτή όμως η τοποθέτησή της για την Τράτα νομίζω ότι αξίζει να γίνει γνωστή σε όλους. Γι’ αυτό και την παραθέτω αυτούσια.
«Εκεί στον χορό της Τράτας, Δημήτρη, – την Τρίτη του Πάσχα – πρέπει να έχεις ωραία παρουσία. Δηλαδή να έχεις προσεγμένη εμφάνιση. Να έχεις φιλότιμο και μεράκι. Αλλιώς δεν ευχαριστείς τον Θεό. Εκεί στον Αη-Γιάννη δεν πας μόνο για να χορέψεις, όπως γινόταν τις Κυριακές στην πλατεία. Εκεί είναι σαν να πηγαίνεις σε λειτουργία. Πρέπει να έχεις σεβασμό και τάξη, αλλά πρέπει και να καμαρώνεις. Έτσι έχεις επιτελέσει το καθήκον σου. Είναι δική σου υπόθεση ο χορός της Τράτας και κανενός άλλου. Στο τέλος να κάνεις τον σταυρό σου και να λες. “Δόξα τω Θεώ. Παναγία μου έχε καλά το σπίτι μου όλο τον χρόνο. Και του χρόνου”».
Για την αντιγραφή Δημήτρης Ηλίας. Καλή Ανάσταση.
