Συνέντευξη με τον βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Γιώργο Πάντζα

Ο γνωστός ηθοποιός και βουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Πάντζας θέτει εκ νέου υποψηφιότητα, αυτή τη φορά στην νέα εκλογική περιφέρεια της Δυτικής Αττικής με το ΣΥΡΙΖΑ.

Μιλήσαμε μαζί του εν όψει των εθνικών εκλογών της 7^ης Ιουλίου, τόσο για τις πολιτικές του θέσεις όσο και τα καλλιτεχνικά δρώμενα.

Συνέντευξη στην Αλέκα Σταματιάδη

Γιατί αποφασίσατε να είστε ξανά υποψήφιος βουλευτής με το ΣΥΡΙΖΑ, και γιατί στην νέα εκλογική περιφέρεια της Δυτικής Αττικής, που προέκυψε μετά από την εφαρμογή του νέου νομοθετικού πλαισίου;

Σε όλη μου τη ζωή στη δουλειά μου, στο θέατρο και τον κινηματογράφο, όπως και στους ιδεολογικούς μου αγώνες, στάθηκα πάντα δίπλα στον άνθρωπο και τα προβλήματά του. Αυτή είναι μια στάση ζωής χωρίς ημερομηνία λήξης. Όσο νιώθω λοιπόν και αισθάνομαι ότι μπορώ να προσφέρω, θα αναζητώ πάντα τον τρόπο για να το κάνω. Σήμερα λοιπόν, όπως πολύ σωστά λέτε ότι θα είμαι εκ νέου υποψήφιος αυτή τη φορά στην περιφέρεια της Δυτικής Αττικής, στους Δήμους Ασπροπύργου, Φυλής, Ελευσίνας, Μεγάρων και Μάνδρας, θεωρώ ότι η περιφέρεια αυτή έχει ανάγκη από ανθρώπους που γνωρίζουν τα προβλήματα και έχουν ασχοληθεί με αυτά επισταμένα και με ζήλο. Είναι γνωστή τόσο η παρουσία μου όσο και δράση μου στην περιφέρεια της Δυτικής Αττικής όλα τα προηγούμενα χρόνια, η οποία παρήγαγε συγκεκριμένο έργο και αποτελέσματα. Και μάλιστα, η παρουσία μου εκεί, καθώς και η πολιτική μου δράση έχει ξεκινήσει πολλά χρόνια πριν ‘’σπάσει’’ η περιφέρεια Αττικής σε δύο μέρη.

Δεν είμαι λοιπόν ‘’ουρανοκατέβατος’’ στην περιοχή, ούτε περαστικός από τον χώρο της Αριστεράς. Έχω συγκεκριμένους ιδεολογικούς αγώνες και βιώματα, τα οποία ξεκινούν μάλιστα από την παιδική μου ηλικία. Θυμάμαι τον εαυτό μου, στις 3 του Δεκέμβρη του 1944, παιδάκι τότε, να βρίσκομαι στην πλατεία Συντάγματος ανάμεσα στο πλήθος μαζί με την μητέρα μου και τον πατέρα μου. Τότε που η ιστορία έγραψε 28 νεκρούς και 150 τραυματίες. Θυμάμαι τον πατέρα μου εξόριστο για 17,5 χρόνια σε όλα τα ξερονήσια της χώρας. Θυμάμαι παιδάκι να με κυνηγούν οι ταγματασφαλίτες και να τρώω ξύλο, λόγω της πολιτικής δράσης του πατέρα μου που ήταν καθοδηγητής του ΕΑΜ ανατολικών συνοικιών. Θυμάμαι το εαυτό μου να είναι ένας από τους πολλούς που έκαψαν την εφημερίδα «Τα Νέα» στην οδό Χρήστου Λαδά, όταν οι αποστάτες με πρωτομάστορα τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη άνοιξαν την πόρτα στη χούντα.

Ο κόσμος λοιπόν με γνώρισε μέσα από την καλλιτεχνική μου πορεία, αλλά όλα αυτά που σας περιγράφω είναι μια αθέατη για τους πολλούς πλευρά της ζωής μου και του εαυτού μου.

Είστε ήδη ορισμένα χρόνια βουλευτής. Ποιο πιστεύετε ότι ήταν η σημαντικότερη κίνηση που πετύχατε;

Εκλέγομαι βουλευτής στην περιφέρεια Αττικής με τον ΣΥΡΙΖΑ από το 2012. Από τότε μέχρι και το 2015, όταν και αναλάβαμε την διακυβέρνηση της χώρας, ήμουν κοντά σε όλους τους κοινωνικούς αγώνες όλων των κοινωνικών ομάδων. Να σας θυμίσω ότι ήταν μια περίοδος ιδιαίτερα ταραγμένη σε όλα τα επίπεδα. Συγκεκριμένα, όλες οι επιπτώσεις της μνημονικής πολιτικής είχαν για τα καλά κάνει την εμφάνισή τους στην Ελληνική κοινωνία. Να σας θυμίσω τα λουκέτα σε επιχειρήσεις, την βίαιη μείωση των μισθών και των συντάξεων, τους ανθρώπους που τρέχανε στα συσσίτια, όλους αυτούς που κάνανε το απονενοημένο διάβημα μην μπορώντας να αντέξουν την οικονομική πίεση που δέχθηκαν. Να σας θυμίσω τα παιδάκια που λιποθυμούσαν στα σχολεία, και τους νέους επιστήμονες που κατά χιλιάδες φεύγανε στο εξωτερικό.

Ήταν μια εποχή, που γράφτηκε με μαύρες σελίδες στην νεότερη ελληνική ιστορία. Μια καταστροφή για την οποία ευθύνονται συγκεκριμένα πρόσωπα και κόμματα. Είναι όλοι αυτοί που ‘’μαζί τα φάγανε’’, που διόγκωσαν το δημόσιο έλλειμμα και έπληξαν την αξιοπιστία της χώρας στέλνοντας ψεύτικα στοιχεία στο εξωτερικό, είναι αυτοί που έστησαν το μεγάλο πάρτι, τις μεγάλες μπίζνες με την διαπλοκή και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα του τόπου εις βάρος του Ελληνικού λαού. Είναι τελικά όλοι αυτοί που κατέστρεψαν και χρεοκόπησαν τη χώρα. Είναι το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία.

Καταφέραμε λοιπόν, να ανακόψουμε την πορεία αυτή προς τον γκρεμό. Σταθήκαμε δίπλα σε όλους όσους το είχαν ανάγκη. Την δράση μας αυτή την κάναμε εν μέρει πράξη, μέσα από τις πολιτικές μας επιλογές ως κυβέρνηση πλέον το 2015 και μετά. Είναι γνωστό ότι, τότε όταν φλεγόταν η χώρα, αναγκαστήκαμε και κάναμε έναν επώδυνο συμβιβασμό. Αναγκαστήκαμε να ακολουθήσουμε ένα δύσβατο μονοπάτι, μια δύσκολη διαδρομή, στην οποία όμως επιλέξαμε να την διαβούμε ΟΛΟΙ μαζί. Κανένας να μην μείνει πίσω. Έτσι λοιπόν επιλέξαμε να ασκήσουμε ένα μείγμα πολιτικής η οποία θα έδινε έμφαση και θα στήριζε τους οικονομικά ασθενέστερους. Αυτούς που το είχαν περισσότερη ανάγκη.

Σε αυτήν την πορεία λοιπόν, έχω να ξεχωρίσω τις γενικές κοινωνικές πολιτικές που εφαρμόσαμε ως κυβέρνηση, θυμίζοντας το κοινωνικό μέρισμα, το κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης, την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, την αύξηση του κατώτατου μισθού και την κατάργηση του υποκατώτατου, την ακύρωση του μεγάλου ξεπουλήματος βασικών και κομβικών δημόσιων οργανισμών σε ενέργεια και υποδομές, την προστασία των κοινωνικών επιδομάτων όπως των αναπηρικών, τη ακύρωση της κατάργησης της μείωσης των συντάξεων και του αφορολόγητου. Το βασικότερο όμως όλων είναι ότι φτάσαμε στο τέλος της διαδρομής και βγάλαμε τη χώρα από την μνημόνια και την άθλια επιτροπεία.

Σε όλη αυτήν την πορεία, θέλω να γνωρίζετε ότι, συμβάλαμε όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Αν θέλετε όμως να σας πω προσωπικές μου παρεμβάσεις που έφεραν αποτέλεσμα, θα σας αναφέρω μια από τις πολλές μου ενέργειες, η οποία για εμένα έχει ξεχωριστή σημασία. Αναφέρομαι στην δικαίωση εκατοντάδων συμβασιούχων εργαζομένων στο χώρο του Πολιτισμού, οι οποίοι ενώ είχαν δικαιωθεί με δικαστικές αποφάσεις παρέμεναν στην ομηρία των προηγούμενων κυβερνήσεων. Με δική μου λοιπόν τροπολογία άνοιξε ο δρόμος στο να εκτελεστούν οι δικαστικές αποφάσεις που είχαν και να τοποθετηθούν σε μόνιμες θέσεις του δημοσίου στο χώρο του Πολιτισμού και συγκεκριμένα σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους. Το ξεχωρίζω αυτό δεδομένου ότι, είχα και έχω μια ιδιαίτερη σχέση με το Πολιτισμό, έναν τομέα που υπηρέτησα επί πέντε δεκαετίες και συνεχίζω να υπηρετώ από πλέον άλλο μετερίζι.

Τι θα απαντούσατε σε όσους κατηγορούν το ΣΥΡΙΖΑ για ολιγωρία απέναντι σε βασικά ζητήματα της περιοχής της Δυτικής Αττικής, όπως η αντιπλημμυρική θωράκιση, τα σχέδια πολιτικής προστασίας που κόστισαν και σε πυρκαγιές και πλημμύρες; Ή στα ζητήματα που αφορούν την περιβαλλοντική υποβάθμιση της Δυτικής Αττικής;

Έχω να απαντήσω σε όλους αυτούς, που πολεμάνε με μανία τον ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη στιγμή, ότι όλα τα προβλήματα του τόπου δεν προέκυψαν από παρθενογένεση. Όλες τις παθογένειες τις βρήκαμε, δεν τις δημιουργήσαμε εμείς. Μιλάω και για την αντιπλημμυρική θωράκιση και για τις υποδομές. Έργα τα οποία παρέμεναν επί δεκαετίες στα χαρτιά. Χωρίς μελέτες και χρηματοδότηση. Δηλαδή ευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ για την υπέρμετρη βιομηχανοποίηση της Δυτικής Αττικής, ή για το γεγονός ότι όλα τα αντιπλημμυρικά έργα σε Μάνδρα και αλλού, ήταν σχεδιασμένα και φυλαγμένα στα συρτάρια εδώ και είκοσι χρόνια.

Το πρόβλημα στα τραγικά γεγονότα που αναφέρατε είναι ότι, δεν επιμερίζονται οι ευθύνες δίκαια και αναλογικά. Γιατί θα σας πω ότι, σε επίπεδο επιχειρησιακό τόσο στο Μάτι όσο και στην Μάνδρα σίγουρα έγιναν λάθη. Όμως οι αιτίες που οδήγησαν σε αυτές τις καταστροφές δεν είναι το γεγονός ότι ο Ελληνικός λαός το 2015 εξέλεξε για κυβέρνησή τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι αιτίες είναι απόλυτα συνδεμένες με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, οι οποίες κατέστρεψαν την περιοχή της Δυτικής Αττικής, συνέπλευσαν με τη διαπλοκή και τη διαφθορά, αλληθωρίζοντας σε πληθώρα παράνομών πολεοδομικών αυθαιρεσιών, μόνο και μόνο για να διατηρούν την πελατειακή τους λογική. Σήμερα λοιπόν, έχω τους πω ότι, στα 4 χρόνια διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, τα έργα υποδομής που έχουν γίνει στην Δυτική Αττική είναι πολύ περισσότερα από αυτά που πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία 40 χρόνια. Ας αναζητήσουν λοιπόν τις ευθύνες σε όλους αυτούς που δημιούργησαν το πρόβλημα, δηλαδή στο ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία.

Τι θα μπορούσατε να κάνετε σε μια νέα θητεία σας ως βουλευτής για αυτά τα προβλήματα της περιοχής μας;

Έχω αναφέρει και σε άλλες μου συνεντεύξεις ότι, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε από το 2015 ένα μεγαλόπνοο σχέδιο, με πολλές δράσεις και παρεμβάσεις, στη Δυτική Αττική. Ένα σχέδιο που μετέπειτα παρουσιάστηκε στο περιφερειακό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ για την παραγωγική ανασυγκρότηση της Δυτικής Αττικής. Ένα σχέδιο που έχει ως κύρια χαρακτηριστικά την επούλωση χρόνιων παθογενειών, με στόχευση την βιώσιμη ανάπτυξη και με βασικό στοιχείο το περιβαλλοντικό αποτύπωμα.

Πρακτικά λοιπόν να σας αναφέρω κάποιες πολιτικές επιλογές, που είχαν και την προσωπική μου παρέμβαση, όπως τη διάνοιξη του δρόμου στο παράλιο μέτωπο της Σχολής Πυροβολικού στη Νέα Πέραμο που ήδη είναι σε στάδιο υλοποίησης και θα εξυπηρετήσει μαθητές και κατοίκους της περιοχής, τη μεταφορά του Κεντρικού Λιμένα στην περιοχή της Βλύχας, τη δημιουργία Μητροπολιτικού Υδατοδρομίου στην Ελευσίνα, τους δασικούς χάρτες και το Κτηματολόγιο που λύνουν μεγάλα προβλήματα στην Δυτική Αττική με τους οικισμούς, τα έργα στο οδικό δίκτυο και οι αντιπλημμυρικές υποδομές που κάποια από αυτά έχουν ήδη ολοκληρωθεί και άλλα βρίσκονται σε στάδιο ολοκλήρωσης, την πρόσφατη απόφαση της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού για την δημιουργία γηπέδου της μπασκετικής ΑΕΚ στα Άνω Λιόσια.

Να προσθέσω επίσης τη μείωση των εισιτηρίων σε διόδια και προαστιακό, η οποία θα είναι μια από τις πρώτες αποφάσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και την παραχώρηση του παράλιου μετώπου στους Δήμους. Είναι ειλημμένες αποφάσεις σε τελικό στάδιο. Ταυτόχρονα είναι και πολλά άλλα που καταφέραμε ως κυβέρνηση και τα οποία έχουν ειπωθεί κατά καιρούς, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι έχουν παράξει θετικά αποτελέσματα στους πολίτες της Δυτικής Αττικής. Αναφέρομαι για παράδειγμα στην διατήρηση σχολικών μονάδων καθώς και στη δημιουργία της νέας Υποδιεύθυνσης Ασφάλειας Δυτικής Αττικής στα Άνω Λιόσια.

Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα, αποτελούν μέρος ενός σχεδιασμού που μόνο εμείς χαράξαμε για την περιοχή. Αυτός λοιπόν ο σχεδιασμός πρέπει να ολοκληρωθεί. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Σε διαφορετική περίπτωση, η Νέα Δημοκρατία μαζί με το παρακλάδι της το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, θα γυρίσουν την περιοχή πίσω σε μια επαναλαμβανόμενη δυσάρεστη κατάσταση, όμοια με αυτή που έζησαν οι πολίτες της Δυτικής Αττικής για δεκαετίες.

Πώς πιστεύετε ότι μπορεί να αναπτυχθεί τελικά η Δυτική Αττική;

Θεωρώ ότι η Δυτική Αττική έχει τεράστιες δυνατότητες στο να αναπτυχθεί ήπια και έξυπνα, με έμφαση στα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, που είναι η πλούσια πολιτιστική της κληρονομιά και το μεγάλο παραλιακό της μέτωπο. Όμως, για να φτάσουμε να μιλάμε για μια νέα πραγματικότητα, οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς και συνεπείς ως προς τη δημιουργία ενός πλαισίου που θα στοχεύει στην ελάχιστη αποβιομηχανοποίηση της περιοχής και θα συμβάλει με περιβαλλοντική οπτική στην αποκατάστασή της. Αυτό τον σχεδιασμό εμείς τον έχουμε. Και ως ένα βαθμό είχαμε δίπλα μας τους Δήμους, τους τοπικούς φορείς και τους πολίτες της Δυτικής Αττικής.

Περιοχές όπως ο Ασπρόπυργος και η Ελευσίνα, δεν έχουν ανάγκη από ακόμα ένα μεγάλο εργοστάσιο ή βιομηχανία στην γειτονιά τους. Αντίθετα έχουν ανάγκη από υποδομές σε οδικό δίκτυο, από χώρους πρασίνου μέσα στις πόλεις, από περισσότερη ασφάλεια καθώς και από περισσότερο φωτισμό. Αρμοδιότητες που ναι μεν ανήκουν στους Οργανισμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δεν παύει όμως να εξαρτώνται από την κεντρική χρηματοδότηση του κράτους. Έχουμε ανάγκη λοιπόν από ένα διαφορετικό μοντέλο οικονομικής δραστηριότητας το οποίο κατά την γνώμη μου μπορεί να παραχθεί μέσω του τουρισμού και του πολιτισμού.

Αντίθετα για να σας το κάνω πιο σαφές, η Δυτική Αττική δεν έχει ανάγκη από τη δημιουργία μίας νέας μονάδας ιχθυοκαλλιέργειας στο Πόρτο Γερμενό σε μια περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, αλλά ούτε και τη δημιουργία Λατομείων Βωξίτη στα Μέγαρα Αττικής στη θέση Γεράνια Όρη. Επενδύσεις που εμείς ακυρώσαμε, ενώ οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν χωροθετήσει. Δεν μπορεί άλλο η Δυτική Αττική να λειτουργεί ως πλυντήριο που ξεπλένει τις ανάγκες της Μητροπολιτικής Αθήνας.

Ποιο πιστεύετε ότι είναι το σημαντικότερο μήνυμα για τους πολίτες στην εκλογική αναμέτρηση της 7ης Ιουλίου;

Θέλω να πω στους πολίτες της Δυτικής Αττικής, αρχικά να μην επιτρέψουν σε μια οικογένεια, το Μητσοτακέικο, να κυβερνήσει τον τόπο. Με έναν αρχηγό κόμματος, με την αδερφή του ως πρώην Υπουργό επί πολλά έτη, και τον ανιψιό του ως Δήμαρχο Αθηναίων. Είναι παράλογο και δεν συμβαίνει πουθενά στην Ευρώπη. Μιλάμε για την απόλυτη οικογενειοκρατία με όλη τη σημασία και την έννοια του όρου. Μιλάμε για έναν εφιάλτη, στον οποίον πολύ εύστοχα είχε αναφερθεί ο Ανδρέας Παπανδρέου για τον Μητσοτάκη.

Πέραν όμως αυτού, αυτό που πρέπει ο πολίτης της Δυτικής Αττικής να γνωρίζει είναι ότι, η Νέα Δημοκρατία επιφυλάσσει μια κρυφή ατζέντα για το μέλλον του τόπου. Συγκεκριμένα, έχει ήδη μιλήσει για τη μείωση και την κατάργηση επιδομάτων. Για τη μείωση των δαπανών σε μισθούς και συντάξεις. Για μια εργασιακή ζούγκλα με αντικατάσταση του 8κταώρου και της 5νθήμερης εργασίας με αυτή της 7ήμερης εργασίας.

Ας μην γελιόμαστε και κυρίως ας μην πιστέψει ο απλός πολίτης τις εξαγγελίες Μητσοτάκη, αυτού που η παράταξή του και ο ίδιος προσωπικά εφάρμοσαν την πιο ακραία και νεοφιλελεύθερη πολιτική που γνώρισε ο τόπος. Άλλωστε, ο απλός πολίτης θα πρέπει να αναλογιστεί το γεγονός ότι τόσο τα στελέχη της ΝΔ όσο και ο ίδιος ο αρχηγός τους, αποφεύγουν συστηματικά την ευθεία αντιπαράθεση σε επίπεδο προγραμματικού λόγου με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό κρύβει και σημαίνει πολλά. Συγκεκριμένα ή ότι δεν έχουν σαφές πρόγραμμα, ή ότι έχουν κρυφή ατζέντα που είναι προσκολλημένη στα συμφέροντα της ολιγαρχίας και του μεγάλου κεφαλαίου και κάθετα πολέμια με τα συμφέροντα των πολλών και του απλού λαού.

Αν με ρωτάτε τι ισχύει από τα δύο, θα σας απαντήσω και τα δύο. Ακριβώς γιατί πρεσβεύουν το ίδιο μείγμα πολιτικής της Δεξιάς. Και ο λαός δεν θα πρέπει να ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά. Η επάρατη Δεξιά.

Στο σημείο αυτό, σε μια πιο προσωπική ερώτηση, είστε πολλά χρόνια στο χώρο της πολιτικής και στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς της χώρας μας. Πώς πιστεύετε ότι έχουν αλλάξει τόσο οι συνθήκες γενικότερα το πλαίσιο στην Ελλάδα, όσο και οι ιδεολογικές αναζητήσεις της Αριστεράς στην χώρα μας;

Διαχρονικά, η Αριστερά στάθηκε δίπλα στους αγώνες των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Αγωνίστηκε με πάθος και συνέπεια για την διασφάλιση και την κατάκτηση των εργασιακών δικαιωμάτων. Πάντα ύψωνε τείχος προστασίας απέναντι στον καπιταλισμό και στον νεοφιλελευθερισμό, προκειμένου να υπερασπιστεί το λαϊκό δίκαιο και να εξαλείψει τις κοινωνικές ανισότητες. Πολέμησε με μανία τον φασισμό και υπερασπίστηκε τα ανθρώπινα δικαιώματα σε όλες τις περιόδους της παγκόσμιας ιστορίας. Με άλλα λόγια ήταν παρών στο διάβα της ιστορίας, έχοντας στον πυρήνα της δράσης της, τον Άνθρωπο.

Με δεδομένο λοιπόν αυτές τις κατακτήσεις, πιστεύω ότι, η ιστορία δεν μπορεί να αναγιγνώσκεται και να μελετάται υπό το πρίσμα και την οπτική, μιας δεδομένης και σχετικά μικρής περιόδου. Την ιστορία θα πρέπει κανείς να τη μελετά σε βάθος πολλών δεκαετιών, προκειμένου να μπορεί να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα ώστε να καταφέρει να αποκωδικοποιήσει ιδεολογικά, την πορεία μιας ευρύτερης πολιτικής και ιδεολογικής θεώρησης των πραγμάτων και ενός πολιτικού χώρου.

Υπό αυτή την έννοια λοιπόν, θεωρώ ότι η Αριστερά στην χώρα μας κλήθηκε κάτω από πρωτόγνωρες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες να διαδραματίσει έναν κομβικό ρόλο, προκειμένου να ανατάξει την οικονομία της χώρας και να επαναφέρει την κοινωνική συνοχή σε όλη την ταξική διαστρωμάτωση του τόπου. Με δεδομένα πάντα τις νέες συνθήκες της εποχής και του νέου πλαισίου, σε θεσμικό και δομικό επίπεδο στην Ευρώπη και Διεθνώς. Κλήθηκε σε ένα νέο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο περιβάλλον, προκειμένου να φτάσει στον σκοπό της και στον προορισμό της, να βαδίσει σε αναγκαία μεν αλλά δύσβατα και επικίνδυνα μονοπάτια δε. Αναγκάστηκε να υπαναχωρήσει και να επανασχεδιάσει την στρατηγική της, προκειμένου να πετύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αναγκάστηκε να εφαρμόσει δύσκολες πολιτικές, προκειμένου να αποτρέψει τα χειρότερα.

Οι συνθήκες λοιπόν μπορεί να έχουν αλλάξει, αλλά οι ιδεολογικές αναζητήσεις της Αριστεράς στην χώρα μας παραμένουν πιστές στους αγώνες της και στα ιδανικά της Δημοκρατίας, της κοινωνικής Δικαιοσύνης και της κοινωνικής ευημερίας των λαών. Το βέβαιο είναι λοιπόν ότι, οι πολιτικές αυτές αποτελούν επιλογές μιας δεδομένης χρονικής συγκυρίας, οι οποίες όμως δεν είναι ικανές να ακυρώσουν, να ανατρέψουν και να καθορίσουν την ιστορία των κινημάτων και των ρευμάτων της Αριστεράς.

Πηγαίνοντας στην καλλιτεχνική σας πορεία, πώς βλέπετε το θέατρο και την καλλιτεχνική παραγωγή σήμερα στην Ελλάδα;

Σήμερα το θέατρο στέλνει πολλά και θετικά μηνύματα μέσα από πλούσιες και αξιόλογες παραγωγές αλλά και μέσα από αξιόλογους ηθοποιούς με πλούσιο ταλέντο. Και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος για αυτό, ακριβώς γιατί το θέατρο πέρασε και αυτό μια μεγάλη περιπέτεια λόγω της οικονομικής κρίσης. Μια οικονομική κρίση που δυστυχώς δεν άφησε ανέγγιχτο το καλλιτεχνικό φάσμα και τον ίδιο τον Πολιτισμό. Όμως θέλω να σας πω στο σημείο αυτό ότι, το θέατρο από τα αρχαία χρόνια μέχρι και σήμερα, ποτέ δεν έπαψε να λάμπει και να λειτουργεί ως εστία πολιτισμού, ως πηγή έμπνευσης αλλά και ως βάλσαμο στις ψυχές των ανθρώπων.

Άρα λοιπόν, μιλάμε για ένα μεγάλο σχολείο που μορφώνει και προβληματίζει τις κοινωνίες, το οποίο υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει, ανεξαρτήτως της όποιας ιστορικής συγκυρίας. Να σκεφτείτε μόνο ότι η χώρα μας πέρασε πολέμους και οικονομικές καταστροφές, αλλά ποτέ δεν έπαψε η σπίθα να αναπηδά από την ψυχή και την ανάγκη του ανθρώπου. Το θέατρο λοιπόν, είναι μια καθαρά προσωπική και πνευματική διεργασία που πηγάζει από τα βιώματα και της ανάγκες της εποχής.

Κοιτάζοντας πίσω σε όσα έχετε κάνει, ποιες στιγμές από την πορεία σας στην τέχνη σας συγκινούν ακόμη;

Είναι πολλές οι σπουδαίες στιγμές που συγκρατώ από την πορεία μου στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Αυτή όμως που ξεχωρίζω και που φωλιάζει βαθιά μέσα μου, στη ψυχή μου και στην καρδιά μου μέχρι και σήμερα, είναι η στιγμή που μπήκα στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Ήταν μια μαγική στιγμή ακριβώς γιατί με εισήγαγε σε ένα νέο κόσμο. Είχα σπουδαίους  Δασκάλους, την Κατίνα Παξινού, τον Μινωτή, τον Χορν, τον Γιώργο Παππά, τον Γιώργο Γλυνό, τον Γρηγόρη Βαφιά, τον Αλέξη Σολωμό, τον Θάνο Κωτσόπουλο, την Έλενα Τσουκαλά, τον Γρίβα, 3 καθηγητές πανεπιστημίου οι οποίοι μας δίδασκαν ιστορία θεάτρου και γενικότερα πολιτιστική ιστορία και ελληνική  λογοτεχνία. Διευθυντή είχα έναν σπουδαίο άνθρωπο τον Άγγελο Τερζάκη και στην συνέχεια τον Αιμίλιο Χουρμούζιο. Σπουδαίοι άνθρωποι της τέχνης και των γραμμάτων. Άνθρωποι που μου άνοιξαν τεράστιους ορίζοντες. Τους οφείλω πολλά και τους αγαπώ πολύ.

Επίσης, δεν θα ξεχάσω ποτέ το ενθουσιώδες κοινό που με τίμησε με την παρουσία του στο θέατρο και τον κινηματογράφο και που στην ουσία με ανέδειξε στον χώρο μου. Θα του είμαι πάντα ευγνώμων και θα το θυμάμαι με συγκίνηση και σεβασμό.

Τι θα συμβουλεύατε έναν νέο που θα ήθελε να γίνει ηθοποιός σήμερα στην Ελλάδα;

Με την τεράστια ανεργία που υπάρχει στον κλάδο του ηθοποιού εδώ και χρόνια, θα τον συμβούλευα να ακολουθήσει πιστά τα όνειρά του και να κάνει αυτό που επιθυμεί με πολύ αγάπη και πολύ δουλειά. Να κάνει με πάθος αυτό που αγαπάει και ονειρεύεται αλλά ταυτόχρονα όμως να διασφαλίσει τον βιοπορισμό του κάνοντας μια δεύτερη δουλειά. Γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα και η αλήθεια.