Με συγκλονιστικό Παπαγιάννη η πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού.
Είναι κάτι που περίμεναν όλοι οι Έλληνες φίλαθλοι του μπάσκετ εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Έχουν περάσει άλλωστε δεκαέξι ολόκληρα χρόνια από τότε που η Εθνική Ελλάδας κατάφερε να προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου το 2008, έχοντας σε εκείνο το ρόστερ σπουδαίους παίκτες όπως – μεταξύ άλλων – οι Διαμαντίδης, Παπαλουκάς, Ζήσης και Σπανούλης. Ο τελευταίος πλέον, βρίσκεται στην άκρη του πάγκου της Εθνικής μας ομάδας ως προπονητής και έχει μαζί του ένα παιδί που το 2008 ήταν μόλις 11 ετών και τότε ουσιαστικά άρχισε να αγαπά πραγματικά την «πορτοκαλί» Θεά. Τον δικό μας Γιώργο Παπαγιάννη, γιο του παλαίμαχου άσσου Κανέλλου Παπαγιάννη, ο οποίος αγωνίστηκε στις ομάδες της πόλης μας- και όχι μόνο – μέχρι τα… βαθιά μπασκετικά γεράματα.
Ο Γιώργος Παπαγιάννης, από πολύ μικρή ηλικία διαγράφει τη δική του μοναδική πορεία στο επαγγελματικό μπάσκετ, ωστόσο, από την περασμένη Κυριακή έχει ένα ακόμη πολύ μεγάλο παράσημο στην καριέρα του. Την πρόκριση σε Ολυμπιακούς Αγώνες, κάτι που λίγοι έχουν καταφέρει εκπροσωπώντας τη χώρας μας στο συγκεκριμένο άθλημα. Ο «Βig Papa» που πλέον συνεχίζει την συλλογική του καριέρα στο Πριγκιπάτο του Μονακό, ήταν ένας από τους… καταλύτες της μεγάλης πρόκρισης της «επίσημης αγαπημένης» από τον Προολυμπιακό Τουρνουά του Νέου Φαλήρου, δημιουργώντας αχτύπητο δίδυμο στους ψηλούς με τον Γιάννη Αντετοκούμπο. Μπορεί αρκετοί να στάθηκαν κυρίως στην οξυδέρκεια του Καλάθη, στην αμυντική προσήλωση του Γουόκαπ, στην ηγετική παρουσία του Παπανικολάου, στην εκτελεστική δεινότητα των Λαρετζάκη – Τολιόπουλου και στην πληθωρική παρουσία του Γιάννη, όμως ο δικός μας Γιώργος Παπαγιάννης, ήταν ο παίκτης που έκανε τη διαφορά εκεί που μετρούσε.
Στον μεγάλο στον τελικό του Προολυμπιακού Τουρνουά με την Κροατία, ειδικότερα στις στιγμές που είτε δεν υπήρχε στο παρκέ ο Γιάννης και γενιότερα όταν η Εθνική χρειαζόταν σκόρ για ν’ ανοίξει τις αντίπαλες άμυνες απέναντι σε Δομινικανή Δημοκρατία, Αίγυπτο και Σλοβενία. Στα τέσσερα ματς του τουρνουά του ΣΕΦ, ο Παπαγιάννης αγωνίστηκε κατά μέσο όρο 23,7 λεπτά, προσφέροντας κατά μέσο όρο 12,8 πόντους, 5 ριμπάουντ, ένα κόψιμο και σιγουριά κάτω από το αντίπαλο καλάθι με 78,9% στα δίποντα. Εκεί όμως που έκανε τη μεγάλη διαφορά, είναι ο τρόπος πλέον που λειτουργεί όταν βρίσκεται μακριά από το καλάθι. Το ποσοστό του 50% και τα 7/14 τρίποντα, είναι από μόνα τους νούμερα που δείχνουν πόσο πολύ έχει βελτιωθεί σ’ αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού και παράλληλα το πόσο καθοριστικός πλέον είναι για την Εθνική μας ομάδα παρόντος του Γιάννη Αντετοκούμπο στην ίδια πεντάδα.
Δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή να αναφέρουμε πως σε ομαδικό επίπεδο δεν υπήρξε ποτέ κάποιος αθλητής στην ιστορία της πόλης μας που να είχε τέτοια συνεισφορά σε μια μεγάλη επιτυχία. Ο Γιώργος με την συνολική του παρουσία όχι μόνο κατάφερε να προκριθεί με την «γαλανόλευκη» στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά μας δημιουργεί μαζί με τους συμπαίκτες του μεγάλες ελπίδες, πως μετά από τόσα πολλά χρόνια υπάρχουν οι προϋποθέσεις για ακόμη μεγαλύτερες διακρίσεις.
Και παράλληλα ως Μεγαρίτες, μας κάνει να φουσκώνουμε σαν… παγώνια από υπερηφάνεια, πως ένα δικό μας παιδί έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο, προσπαθώντας μαζί με τους συμπαίκτες του να σηκώσουν ξανά ψηλά την «επίσημη αγαπημένη».
