“Το παρόν νομοσχέδιο έχει χαρακτηριστεί ορθώς κατά τη γνώμη μου, από την Υπουργό Παιδείας κυρία Κεραμέως, ένα νομοσχέδιο της κοινής λογικής.
Εγώ θα προσθέσω και κοινωνικής ενηλικίωσης” ανέφερε χαρακτηριστικά κατά την ομιλία του στη Βουλή, στη συζήτηση του νομοσχεδίου για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, την προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας και την αναβάθμιση του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος, ο βουλευτής Δυτ. Αττικής Ευάγγελος Λιάκος.
“Κοινής λογικής, γιατί θα πρέπει να θεωρείται αυτονόητο πως οτιδήποτε ισχύει αναφορικά με τις αξιόποινες πράξεις και τη φθορά της δημόσιας περιουσίας εκτός πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, το ίδιο οφείλει να ισχύει και εντός αυτών.
Και ενώ με τον νόμο 4263/2019 η αστυνομία μπορεί πλέον να επέμβει, το ζητούμενο είναι, όπως άλλωστε σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, η πρόληψη & η αποτροπή εγκληματικών πράξεων καθώς επίσης και η διασφάλιση της δημόσιας περιουσίας.
Το παρόν νομοσχέδιο προτείνει 3 άξονες ενίσχυσης της ασφάλειας των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων:
- Την ελεγχόμενη πρόσβαση εισόδου & εξόδου
- Τη σύσταση ειδικής Ομάδας Προστασίας Πανεπιστημιακού Ιδρύματος.
- Την ενίσχυση του πειθαρχικού δικαίου.
Εν ολίγοις πρόκειται για μια οργανωμένη προσπάθεια να λειτουργήσουν τα ελληνικά πανεπιστήμια, εγώ δεν θα σας πω, όπως των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών, θα σας πω απλά, όπως η υπόλοιπη κοινωνία, με σαφείς κανόνες και κυρώσεις.
Είναι αδύνατον να εξακολουθούμε να κάνουμε τα στραβά μάτια για όσα συμβαίνουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Ξέρετε πόσες συνεδριάσεις διακόπτονται βίαια και με εχθροπραξίες; Πόσα εργαστήρια και αμφιθέατρα καταστρέφονται; Πόσοι φοιτητές και καθηγητές τραμπουκίζονται;
Τί παραπάνω δηλαδή πρέπει να γίνει, πέρα από την πρόσφατη φωτογραφία διαπόμπευσης του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου που έκανε τον γύρο του διαδικτύου, για να καταλάβουμε ότι, δυστυχώς, η κατάσταση στα ελληνικά πανεπιστήμια έχει ξεφύγει.
Πρόκειται για μια πραγματικότητα που ελάχιστοι πλέον δεν θέλουν να παραδεχθούν.
Αυτοί οι ελάχιστοι, αλλά και όσοι προφασίζονται θέματα αντισυνταγματικότητας και παρεμπόδισης της ελεύθερης διακίνησης ιδεών, μάλλον αναφέρονται ή ακόμα χειρότερα επιδιώκουν την επιβολή αποκλειστικά των δικών τους ιδεών.
Ανατρεπτικές και επαναστατικές ιδέες κύριοι, δεν καλλιεργούνται, όταν η βία και ο τραμπουκισμός είναι στην ημερήσια διάταξη.
Η πλειονότητα των φοιτητών, των καθηγητών και των διοικητικών υπαλλήλων δεν αισθάνεται ασφαλής μέσα στα πανεπιστήμια.
Το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων πολιτών απαιτεί να αλλάξει αυτή η συνθήκη τρόμου.
Και αυτό ακριβώς έρχεται να κάνει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, να αποκαταστήσει την κοινή λογική και να δικαιώσει τους αγώνες χιλιάδων φοιτητών της ΔΑΠ – ΝΔΦΚ. & της πλειονότητας των φοιτητικών παρατάξεων που χρόνια τώρα παλευουν έντιμα και δημοκρατικά για την αναβάθμιση των ελληνικών Πανεπιστημίων.
Είμαι περήφανος που έχω συμμετάσχει και εγω σε αυτους τους αγώνες αλλά και χαρούμενος γιατί σήμερα αποδεικνύουμε στους νέους φοιτητές και μαθητές ότι αξίζει τον κόπο να παλεύεις γι αυτά που πιστεύεις και ότι υπάρχει και άλλος δρόμος διεκδικήσεων, αυτός του διαλόγου και των γενναίων αποφάσεων.
Έρχομαι τώρα στο δεύτερο σκέλος της συζήτησής μας, στις προτεινόμενες ρυθμίσεις για την εισαγωγή και τη φοίτηση στα ελληνικά πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω γιατί πιστεύω ότι οι προτάσεις του παρόντος νομοσχεδίου κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση και θα συμβάλλουν στην κοινωνική μας ενηλικίωση.
Πρώτον, εισάγεται επιτέλους όριο φοίτησης για όλες τις σχολές, εκτός φυσικά αν συντρέχουν σημαντικοί λόγοι που δικαιολογούν την όποια παράταση.
Παύει, έτσι, να ισχύει ο θεσμός του αιώνιου φοιτητή με τις τεράστιες παθογένειες που συνεπάγεται, τόσο κοινωνικές όσο και οικονομικές. Ίσως, λοιπόν, σιγά σιγά, πάψουν να υπάρχουν και οι δικαιολογίες των ημι-πιτσιρικάδων.
Εν συνεχεία επιδιώκεται ένα εξορθολογισμός των επιλογών του φοιτητή με την εισαγωγή του στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει το
“έλα μωρέ τι σημασία έχει σε ποια σχολή θα περάσεις”,
“γράψου και ας μη πας”,
“αρκεί να έχεις το φοιτητικό πάσο και μετά βλέπουμε.”
Προσέξτε, τώρα, πόσα προβλήματα δημιουργούνται τόσο στο ίδιο το άτομο όσο και στο κράτος από αυτήν τη λανθάνουσα νοοτροπία.
Πρώτον, καταλαμβάνεται μια θέση από έναν φοιτητή που στην πραγματικότητα δεν την θέλει.
Αποτέλεσμα? Κάποιος που πραγματικα θέλει να φοιτήσει στο συγκεκριμένο τμήμα, στερείται αυτής της ευκαιρίας.
Δεύτερον, ο φοιτητής που μπήκε στη σχολή που δεν θέλει, είναι πιθανό να επαναπαυθεί και να μην αναζητήσει τί πραγματικά του αρεσει. Έτσι, ή θα παραμείνει αιώνιος φοιτητης ή θα επιμηκύνει σημαντικά τον χρόνο σπουδών του ή θα βγει στην αγορά εργασίας με ένα πτυχίο που δεν ήταν στις αρχικές του προθέσεις και δεν έχει σκοπό να αξιοποιήσει.
Αποτέλεσμα; Χαμένα χρόνια για τον ίδιο τον φοιτητή και χαμένοι ποροι για το ελληνικό δημόσιο.
Με το παρόν σχέδιο νόμου ο κάθε υποψήφιος φοιτητής θα έχει συγκεκριμένο αριθμό επιλογών στο μηχανογραφικό.
Στόχος αυτής της ρύθμισης είναι να εισάγονται όσο το δυνατόν περισσότεροι φοιτητές σε τμήματα που επιθυμούν πραγματικά να σπουδάσουν.
Διαχρονικά τα νομοσχέδια που αφορούν στα θέματα παιδείας αποτελούν πεδίο σφοδρών πολιτικών αντιπαραθέσεων.
Θεωρώ, όμως, ότι η παιδεία, και μάλιστα μέσα στον σύγχρονο συνεχώς εξελισσόμενο κόσμο, δεν θα έπρεπε να είναι αντικείμενο πολιτικών σκοπιμοτήτων.
Είμαι βέβαιος ότι όλοι έχετε αντιληφθεί το επίπεδο αντίληψης που έχουν τα νέα παιδιά. Εμείς είμαστε, λοιπόν, αυτοί που πρέπει να τρέξουμε για να τα προλάβουμε, δημιουργώντας εκπαιδευτικές δομές που αρμόζουν σε μία σύγχρονη και καλά οργανωμένη κοινωνία.
Μόνο έτσι θα βγούμε κερδισμένοι ως χώρα.
Για τους λόγους αυτούς σας καλώ να υπερψηφίσετε το νομοσχέδιο”.
#pressgreece
